Mga Tauhan
- Pygmalion: Binatang umibig sa kanyang likhang sining
- Galatea: Sining na nilikha ni Pygmalion na kalaunan ay naging tao.
- Venus: diyosa ng kagandahan at pag-ibig
- Paphos: anak ni Pygmalion at Galatea
Talasalitaan
- MUHI: umuusbong na poot.
- PULIDO: makinis ang pagkakagawa.
- SIMBUYO: matinding bugso ng emosyon/damdamin
- KAULAYAW: pagsasama ng dalawang tao na kapuwa may masidhing damdamin sa isa’t isa
- MATIMYAS: pagiging tunay at dalisay ng pag-ibig, paggalang, o katapatan
- ROBA: isang uri ng kasuotan
- IGINUPO: pagkatalo o pagbagsak dahil sa kahinaan
- MARUBDOB: masidhing pananabik o pagnanasà
- LIPOS: napapalamutian; nagágayakán
- SINIIL: panggigipit o pang-aapi sa kapuwa
Sipi ng Akda
Isang magaling na iskultor ng Cyprus si Pygmalion. Labis siyang namumuhi sa kababaihan at na naniniwala siyang ang ugat ng kasalanan ay ang mga babae kaya’t isinumpa niya sa sariling hinding-hindi siya iibig at magpapakasal kaninoman. Sapat na sa kanya ang kanyang sining. Magkagayunpaman, ang pinagbuhusan niya ng kanyang talino ay ang babae.
Hindi niya maitatatwang ang kinamumuhian ng kanyang isip nang gayon kadali sa kanyang buhay ang hinuhubog niya at isang perpektong babae pa upang ipakita sa ibang kalalakihan ang kakulangan ng kanilang mga kinahuhumalingan.
Nagbuhos siya ng panahon at kahusayan sa paghubog ng estatwa, hanggang sa makalikha siya ng hindi matatawarang obra. Napakaganda na ng kanyang gawa ngunit hindi pa rin siya kuntento. Masinsin niya itong pinakinis, hanggang sa ito’y maging pulido at perpekto. Nang matapos, pinagmasdan niya ang napakagandang mukha nito.
Walang babaeng maihahalintulad o anoman likhang sining ang maihahambing dito! Nang wala nang maiayos sa perpektong estatwang ito ay may kakaibang pangyayaring naganap na sadyang hindi maipaliwanag umibig ang manlilikha sa kanyang obra! Isang pag-ibig na matimyas. Labis niyang minahal ang kanyang nilikha malalim at masimbuyong pag-ibig. Kung mamasdan at susuriin, tila hindi mapapansin o mapagkakamalang yari sa kahoy o mamahaling hiyas kundi isang tunay at mahimbing na natutulog na nilalang ang kanyang obra. Isang kamangha-manghang gawa ng mapinong binata. Ang tugatog ng pananagumpay ay nasa kanyang sining.
Magmula noon, ang isinumpang kasarian ang nagpahirap ng kanyang kalooban. Walang hihigit sa kawalang pag-asa ng isang umiibig sa malumbay na si Pygmalion. Hinahagkan niya na mapang-akit na mga labi ngunit walang katugon; hinahaplos niya ang mga kamay, at ang maamong mukha na wala namang katinag-tinag; pinapangko niya sa kanyang bisig ngunit nananatiling malamig at walang tugon ang kaulayaw. May panahong nagpanggap siyang batang naglalaro. Subukan niyang bihisan ng iba’t ibang naggagandahang roba at naiisip niyang nalulugod ang kapiling.
Dinadalhan niya ng iba’t ibang regalo katulad ng paghahandog ng isang nanunuyong binata sa dalaga, mga ibon, iba’t ibang bulaklak at nakikini- kinita niya ang masayang mukhang tugon na may lakip na pag-ibig. Inihihiga niya ito sa malambot na kama at kinukumutan pa upang hindi ginawin sa gabi I katulad ng ginagawa ng isang batang babae sa kanyang manika. Ngunit hindi na siya bata, hindi siya makapagpapanggap nang matagal. Sa huli siya’y sumuko, tunay na aba at kahabag-habag ang kanyang anyo – iginupo ng isang pag-ibig sa isang walang buhay.
Ang marubdob na pag-ibig na ito’y hindi nalingid 0 sa diyosa ng pag-ibig na si Venus. Nasaksihan niya ang kamangha-manghang pag-ibig na iyon ng natatanging mangingibig at siya’y desididong tulungan ang binatang lipos ng pag-ibig.
Ang pista ni Venus ay nagmula sa Cyprus kung saan siya kinikilalang diyosa. Ang mga handog na makikinis at mapuputing sungay ng usa ay nasa kanyang alta Ang usok ng insenso ay maaamoy mo saanmang dako Sa karamihan ng mga naroon sa kanyang templo dy makikita si Pygmalion na nananalanging tulungan siya ng diyosa na makatagpo ng katulad ng kanyang obra ngunit talos na ng diyosa ang nasa puso ng binata.
Bilang tanda na dininig niya ang panalangin ni Pygmalion, tatlong ulit niyang pinagningas ang apoy sa altar na mabilis bumulusok sa hangin. Ang lahat ng ito’y nasaksihan ng binata.
Ang palatandaang iyon ang nagsilbing alaala kay Pygmalion kaya’t nagmadali siyang umuwi at hinanap ang nilikhang pinaghandugan ng kanyang puso. Naroroon sa kanyang pedestal ang nakamamanghang kagandahan. Hinaplos niya ito at ito’y tumugon. Natigilan si Pygmalion. Siya ba’y nililinlang ng kanyang damdamin? O lubos ngang nararamdaman niya ang init ng kanyang halos? Siniil niya ang labi ng kanyang obra nang buong pagsuyo at naramdaman niya ang mainit na pagtugon nito.
Hinawakan niya ang mga kamay, mga braso, at mga balikat nito. Ang katigasan nito’y nawala katulad ng pagkalusaw ng kandila sa kainitan ng araw. Ginagap niya ang braso ng kanyang nilikha, may pulso ito at pumipintig! Naisip niya kaagad si Venus. Ginawa lahat ito ng diyosa ng pag-ibig! Hindi kayang mamutawi sa kanyang mga labi ang labis na pasasalamat at kaligayahan. Niyapos niya ang minamahal. Makikita sa mga mata ni Pygmalion ang tugon: mabining ngiti at namumulang mukha.
Hinawakan niya ang mga kamay, mga braso, at mga balikat nito. Ang katigasan nito’y nawala katulad ng pagkalusaw ng kandila sa kainitan ng araw. Ginagap niya ang braso ng kanyang nilikha, may pulso ito at pumipintig! Naisip niya kaagad si Venus. Ginawa lahat ito ng diyosa ng pag-ibig! Hindi kayang mamutawi sa kanyang mga labi ang labis na pasasalamat at kaligayahan. Niyapos niya ang minamahal. Makikita sa mga mata ni Pygmalion ang tugon: mabining ngiti at namumulang mukha.
Maikling Panunuri
- Ito ay isang halimbawa ng kuwento ng tauhan sapagkat higit na binibigyang-halaga o diin ay kilos o galaw, ang pagsasalita at pangungusap at kaisipan ng isang tauhan. Naglalarawan ito ng iisang kakintalan sa taong inilalarawan o pinapaksa. Kumakatawan siya sa kabuoan ng kuwento sa pamamagitan ng ano mang nangingibabaw na ideya o ng mga kabuluhan sa kuwento. Nangingibabaw rito ang isang masusing pag-aaral at paglalarawan sa tunay na pagkatao ng tauhan sa katha
- Sa simula ng akda ang pangunahing tauhan ay may hindi magandang konotasyon tungkol sa kababaihan at pag-ibig. Ngunit nang makita niya ang kanyang napakagandang nilikha siya ay umibig dito at nagnais na magkaroon ng katuwang sa buhay.
- Ang pag-ibig ay maaaring dumating sa hindi inaasahang panahon at pagkakataon.
- Mababasa rin sa akda na ang taimtim, wagas at totoong panalangin ay maaaring marinig at magkatotoo kung ito ang laan para sa iyo.
- Ang maikling kuwento ay binubuo ng magkakaugnay na mga pangyayari na isinasalaysay nang may pagkakasunod-sunod. Sa pagsasalaysay, gumagamit ng mga panandang pandiskursong naghuhudyat ng pagkakasunod-sunod ng mga pangyayari.
- Sa pagsisimula – una, sa umpisa, noong una, unang-una
- Sa gitna – ikalawa, ikatlo, sumunod, pagkatapos, saka
- Sa wakas – sa dakong huli, sa wakas, sa huli
- Pagbabagong-lahad – sa ibang salita, sa kabilang banda, sa madaling salita
- Halimbawa: Sa madaling salita ay mahusay na iskultor talaga si Pygmalion dahil nakapaghubog siya ng isang estatwa ng perpektong babae.
- Pagbibigay Pokus – bigyang pansin ang, pansinin na, tungkol sa
- Halimbawa: Ang aming maikling kuwentong binasa ay tungkol sa isang iskultor na umibig sa kanyang obra.
- Pagdaragdag.- kasunod, muli, din/rin, at, pati Halimbawa: Ang mga Pilipino ay hindi lang mahilig sa musika; sila rin ay mahilig magbasa ng kuwento.
- Paglalahat – bilang paglalahat, sa kabuoan, samakatuwid
- Halimbawa: Bilang paglalahat, nagkaroon ng masayang wakas ang kuwento ni Pygmalion at Galatea
- Pagtitiyak o Pagpapasidhi – siyang tunay, walang duda
- Halimbawa: Walang duda na kapag ikaw ay patuloy na nanalangin ay pagbibigyan ang iyong hiling.
- Ang tunggalian na makikita sa akda ay ang tunggaliang tao laban sa sarili at tao laban sa tao.
- Tao vs. Tao – Ang kasawian ng tauhan ay gawa ng kaniyang kapwa, maaring pisikal o pagsasalungatan ng mga kaisipan. Ito ang klasikong bida laban sa kontrabida na eksena.
- Tao vs. Sarili – Ang tauhan ay nahaharap sa isang sitwasyong nangangailangan ng pagtitimbang-timbang ng mga pangyayari bago magpasya.
- Mababasa rin mula sa akda na ang ipinangalan ni Pygmalion sa kanyang anak ay Paphos na hango sa lugar kung saan isinilang si Venus.
- Ang mga salita ay may pinagmulan o pinaghanguan, ang tawag dito ay ETIMOLOHIYA na galing sa salitang Griyego.
- Ito ay ang pag-aaral ng kasaysayan ng mga salita. Dito nalalaman kung saan nagmula o paano nabuo ang isang salita.
- Halimbawa: Silya – nagmula ito sa salitang Kastila na “silla”